de redding van het reptiel en de tuin

Als mensen vragen hoe warm het hier is, zeg ik dertig graden. Dan vergeet ik daarbij te vermelden dat dat in de schaduw is. Gisteren had ik een thermometer in de zon gelegd die tot vijftig gaat, maar het rode streepje ging er overheen. Dus moet ik mij corrigeren, het is hier meer dan vijftig graden, ik weet het niet precies.

Al een tijd lang (sinds we hier zijn) wil ik heel graag aarde om door te kunnen gaan met nieuwe planten planten en jonge planten overplanten. Maar de auto is stuk, mensen die aanbieden om te helpen kunnen telkens niet, de busjes zijn altijd zo vol en krap dat je er niet eens met een jas aan in zou kunnen zitten (dus het is maar goed dat het hier zo warm is) en zelfs de Die-Hard methode '50 minuten heen en 50 minuten terug heuvel op en heuvel af een paar zakken aarde halen met de kruiwagen zat er niet in, want de kruiwagen mist een wiel, en die is best essentieel bij een kruiwagen. 'Zouden ze misschien bezorgen?', opperde ik op een dag. Dus vroegen we dat bij ACE 1 (een winkel die aarde verkoopt). En JA, ze bezorgde inderdaad. Waarop we naar ACE 2 gingen (= tweede filiaal van ACE, logisch, maar gelukkig doen ze dat niet bij MC Donalds). ACE 2 is een stuk dichterbij ons, maar de jongen die er werkte zei toen dat het bezorgen alleen was voor hout. Dus toen waren we erg teleurgesteld wat de jongen blijkbaar opviel, en toen Anthony het zielige verhaal vertelde dat de auto stuk was, we om de hoek woonden in Indian Bay, en dat we echt aarde nodig hadden omdat de planten dood aan het gaan waren, ging hij naar de filiaalmanager om te vragen of het niet toch kon. Een ogenblik later kwam hij, nog hijgend, aangerend om te vertellen dat het bezorgen wél kon, dat er toch een truck die kant op ging later deze middag! De filiaalmanager kwam er ook bij staan en gaf hem een soort standje door te zeggen dat ze het ons helemaal niet kon verzekeren dat het vandaag nog ging gebeuren, maar anders hoogstends binnen twee dagen. Maar wij waren helemaal blij verrast omdat we verwacht hadden dat het misschien, met een beetje geluk, binnen twee weken bezorgd zou worden. Toen de filiaalmanager wegliep zat de jongen zelfs nog een beetje te fluisteren van 'nou, wat zij zegt, maar, ik weet toch wel zeker dat het kan, dus ik denk gewoon dat het vanmiddag komt hoor, 'een beetje neerbuigend over haar te doen. Dat was erg grappig en verassend aangezien de gemiddelde werknemer hier een service geeft als een koe die aan het grazen is. Ongeïnteresseerd en geheel ergens anders met de gedachtes. De bezorgingskosten waren ook nog eens: FREE en de zakken aarde werden diezelfde dag nog geleverd, helemaal tot aan het huis. Nu ben ik superblij, want ik heb aarde, en nu kan ik met mijn groene vingers en zwarte nagels weer aan de slag. Ik zal jullie later vertellen wat mijn tuinierplan is en hoe het eruit komt te zien!

Inmiddels hebben we al wel onze eigen basilicum en Italiaanse pluksla kunnen nuttige. Een tijdje geleden was de pluksla aangevallen door een leger rupsen. Ik vond het al die tijd gek dat er toch nog sla over was, maar wel maar 1 soort. Het hoort namelijk een slamelange te zijn. Maar toen we die overgebleven blaadjes aten snapte ik het eindelijk. Het was echt hele spicy sla, die naar grove mosterd smaakte. Nou, en dat lusten rupsen niet. Verder hebben we kleine bananenboompjes uitgeplant. Die groeien namelijk van de 'mother plant' heel oppervlakkig aan de grond. 1 Of 2 moet je er laten staan voor als de moederplant is uitgegroeid, en de andere kan je met een schop los maken van de moederplant. Inmiddels zijn er 2 moederplanten in verwachting van een tros bananen. Het gaat erg goed met ze en de kleine groene banaantjes worden steeds groter. Over een paar maanden kunnen we ze oogsten en dan hebben we (veel te veel) bakbananen. De appelbomen die ik een tijdje geleden heb geplant zijn ook goed aangeslagen en krijgen allemaal nieuwe blaadjes. Dit is ook aan het gebeuren met de mangoboom die Anthony's zus heeft geplant! De limeboom hier hangt zooo vol met limes dat we vandaag echt limesorbetijs moeten maken omdat we anders niet weten wat we er mee moeten. Erg awesome dus. Ik kan eigenlijk niet wachten om verder te gaan met de tuin haha. Dus maar even snel deze blog afschrijven.

Anthony en ik zijn inmiddels ook weer naar de stad geweest om de rekening te betalen. De fruitboer bij de bushalte kwam naar ons toelopen met een opengehakte kokosnoot en een rietje erin waarop hij zei:'this is for you my friends.' En ook al kwamen er toen Ein-de-Lijk, na 5 minuten wachten in de brandende zon, busjes voorbij, het was het wel waard om dan nog eerst die gul aangeboden kokosnoot te versnaperen. Toen het kokoswater op was, hakte hij de kokosnoot door de helft en maakte een lepeltje van de bovenkant van een andere kokosnoot waarmee we ook nog het kokosnootjelly (= substantie voordat het van dat lekkere witte kokos wordt) op konden peuzelen. ( om het romantische karakter van dit verhaaltje te behouden zal ik verder maar niet zeggen dat ik niet zo gek ben op kokosnootwater en al helemaal niet op dat vruchtvlees en blij ben dat ik mijn deel aan Anthony heb gegeven omdat ik anders in het busje waar we daarna in gingen had gekotst omdat hij zo snel reed). In de stad heb ik wat dingetjes gekocht van mijn verjaardagsgeld =D Placemats, nagellak, zaaipotjes, doucheschuim, voetbal, krijtjes, krijtbordwisser, diadeem en magneetjes van keukenapparatuur. En my god, we hebben eindelijk betaalbare slagroom gevonden (eentje die je moet invriezen en laten ontdooien voordat je het gaat gebruiken, maar het is tenminste wat! En lang houdbaar bovendien!)En betaalbare ijsjes! Ik kon mijn geluk niet op. O en ik had bijna zo'n kip van metaal gekocht, waar je eieren in kan doen (http://www.homefarmfowls.co.uk/large-Meltal-Chicken-Basket ). Maar die moeten hier helaas echt in de koelkast, dus dat had niet echt nut.

Gisteren, toen we een stukje over het land aan het wandelen waren, kwamen we eerst een felgroene iguana tegen, midden op het pad. Normaal lopen die dieren zo snel mogelijk van je weg, maar deze bleef pontificaal in het midden van het pad zitten. We moesten hem toch echt wegjagen, want Baxter en Biscuit zijn niet zo goed in de omgang met die dieren. Toen liepen we verder en lag er een hagedisje in het urinoir die we hebben gered van de verdrinkingsdood. Op onze weg naar boven
kwamen we de babyschildpadjes tegen, die we eigenlijk elke keer tegenkomen als we naar boven lopen. Leuke routine!Maar toen we naar beneden liepen, uiteraard gevolgd door Baxter en Biscuit, schoten ze naar de eerder weggejaagde iguana, die nog steeds eigenwijs langs het pad zat. Dus hadden we de honden even vastgezet in de hoop dat de iguana wegliep. Een tijdje later, toen we de honden weer los hadden gelaten, kwam Baxter even later terug met de iguana in zijn mond. Honden weer vastgezet en toen een half uur lang geprobeerd de iguana te pakken om hem echt hoog weg te kunnen zetten. Een half uur??Hm hm. Want een iguana =
-(ik quote Anthony) '(laat me met rust, ik ben aan het vechten met) een dinosaurus'
-ontzettend lange, scherpe nagels
-een beest met een staart als een zweep (bleek later bij het proberen te pakken van het beest)
-kan springen
-een beschermd diersoort waar je dan extra voorzichtig mee wil zijn
Uiteindelijk is het gelukt om zonder handschoenen (want daar reageerde hij gekgenoeg agressief op) en met een bezem hem op te kunnen tillen en zo naar boom te brengen.
Tevergeefs want een kwartier later lag hij, naast een hijgende Baxter, weer op de weg. Toen heeft Anthony hem aan zijn staartbasis opgetild en hem in een andere boom gezet waar hij de rest van de avond heeft gezeten. Terwijl ik dit schrijf loopt er heel droog een schildpad langs.

Ik ga tuinieren, dus tabee!