geen regen, wel een slang

We liggen samen op de ligstoel in de tuin. Ook al is er een fris briesje, we houden het lekker warm omdat we tegen elkaar aankruipen. Zijn snuit tegen mijn neus, zijn pootjes om me heen en mijn armen om hem heen. We kijken elkaar heel lang aan, maar Biscuit is erg moe en steeds vaker draaien zijn koperbruine oogjes weg. Misschien waren het wel mijn ogen die wegdraaide, want na een half uur word ik wakker en liggen we nog steeds in elkaars pootjes/armen. Wat een snoezepoezehond!

Helaas doe ik dat nu niet meer, want Baxter en Biscuit zijn er in geslaagd om door een tekennest te lopen. Dagelijks halen we er zo'n 6 teken per hond af, teken in allerlei verschilende kleuren en maten. De anti-teken shampoo werkt niet zo goed, geloof ik. Ook was de koe die hier een tijdje geleden rondliep wéér ontsnapt. Dit keer was hij heel dicht bij ons huis; opeens stak er een rood koeienhoofd door de struiken heen, wat wel een grappig effect had. Wat minder grappig was, is dat Baxter en Biscuit (het zijn nu eenmaal honden) het fijn vinden om 's nachts lekker door de mest van koeien te rollen. En deze koe had voor aardig wat hondenplezier gezorgd. Dus dat in slaap vallen met Biscuit, dat doe ik niet meer.

We hebben een hele hoop onkruid weggewerkt. Als alles weg is, zal het er heel leuk uitzien, met wat meer uitzicht en grote rotsen. Maar dan moeten we eerst een 10 meter brede bij 3 meter hoge stapel van takken, riet, klimplanten, rotte boomstammen gevuld met termieten en/of enorm grote rode mieren wegwerken. Dat is een heel werkje in de brandende zon. Maar we hadden een vuur aangestoken zodat we er alles gelijk in kwijt konden. Een soort opruimen voor volwassenen. Het vuur heeft nog tot de volgende namiddag nagesmeuld, en we kwamen erachter dat er een steen door de hitte was gebroken. Sommigen van de enorme rode mieren hadden, alsof ze al niet eng genoeg waren, ook nog vleugels. Een aantal van dezen wist te ontsnappen en 's avonds in ons huis te belanden. Geen van deze griezels heeft het overleefd.

Verder hebben we zelf een hekje gemaakt van heel veel takken. Af en toe zitten er een paar vogeltjes op alsof de bovenste tak een enorme zitstok is. Omdat we hiervoor een hoop bush hebben weggehaald, kunnen we nu ook wat meer van de omgeving zien. Een mooi grasveld met bomen, een man met afro die zijn zoontje zo nu en dan stokvechten aan het leren is, de mensen die altijd heel luidruchtig ruzie maken (kunnen we nu eindelijk zien), een moederhond met puppy's enz.

Alsof het iguana tafereel van vorige week niet genoeg was, hadden we deze week te maken met een slang. Baxter was hem achterna aan het rennen en had hem half in zijn mond. Dus probeerde ik het beestje te redden uit zijn mond, wat wel lukte. Maar de slang was erg opgefokt en op verdedigingsmode overgegaan. Net als de iguana moest de slang weg, anders zou hij worden opgegeten. En hij mag dan wel niet giftig zijn, het ding heeft nog steeds scherpe tanden. Uiteindelijk, na hele aparte bewegingsmanouevres van de slang, hebben we hem wel weggekregen, wéér met de bezem.


Met de taarten gaat het zakelijk nog altijd erg langzaam. Wel hebben we een bestelling voor in september, wat me doet denken aan een heel luxe restaurant die helemaal volgeboekt zit, waar je pas na een aantal maanden terecht kan. Ook heeft de buurman, nadat we hem koekjes en visitekaartjes hadden gegeven, onze visitekaartjes op zijn werk verspreid en gaat hij iemand benaderen die bij de krant werkt, iemand die hij kent. Het mag dan zakelijk nog altijd niet zo lukken, ik geniet zelf wel behoorlijk van zelfgemaakte koekjes, scones, bananencake en kaaskoekjes van flaky pastry. Ook heb ik voor het eerst in mijn leven flespompoensoep gemaakt. Dat smaakt echt super lekker. Heel zacht en subtiel!

Gisteren waren we even naar het strand. Het is er erg druk omdat het hier vakantie is, dus er valt (veel te) veel te zien:
Je komt op het strand en je ziet een heel iel meisje een hele KFC emmer leegeten. Vervolgens ga je de zee in en word je van alle kanten aangekeken. Net als je je dan afvraagt of ze nooit hun eigen voetzolen en binnenkant van hun handen hebben gezien (want die zijn ook blank), wordt Anthony aangesproken door een jongetje van 10. 'Whitey, them just looking, 'cause they stupid. You know, they ignorant'. Over die zin viel ook wel veel te zeggen... Er lopen twee meisjes van rond de 10 giechelend en stiekem kijkend langs. Vervolgens verschijnt er een hond die op het strand waar eerst zand naar wordt gegooid, vervolgens botjes van de KFC en daarna komt er een baby uit het water lopen en slaat de hond met volle kracht op de rug. Ik heb deze mensen hard in het Nederlands vervloekt en uitgescholden. De twee meisjes lopen weer langs, dit keer heel moedig. En dat zijn ze, want ze hebben zowaar gedag tegen me gezegd. Ze lopen snel weer giechelend verder. Ik besluit maar een stukje te gaan zwemmen. Vervolgens moet ik vol remmen omdat er twee jongens recht voor mij besluiten ontzettend wild te gaan spartelen als een vis op het droge en vervolgens vanaf het strand een derde jongen stenen naar ze begint te gooien. Ik ga maar even bij Anthony zitten in het ondiepe, even bijkomen van alle kentucky fried madness. Op het strand zie ik een meisje een pak gepasteuriseerde volle melk uit haar tas halen om er een slok van te nemen. Lekker, zo in de volle zon! Nee, het wordt nog lekkerder. Ze mengt met een rode frisdrank! Nom nom nom. De twee giechelende meisjes komen weer langs, en vragen als enige aan mij of ik toevallig iemand had gezien op het strand. Uiteraard versta ik maar een kwart van zeggen dus ik besluit maar te vertellen van niet. We besluiten maar weer naar huis te gaan, en wanneer we het hek open gooien, worden we door drie jongetjes aangestaard. Ze bestuderen belangstellend hoe we naar het hek lopen, Anthony het hek open doet, we er doorheen lopen, Anthony het hek weer op slot doet en hoe we 10 seconden naar ze terugstaren. 'Afternoon' dan maar. Hier wonen vreemde mensen.

Ik was me net aan het afvragen wanneer het eindelijk eens zou gaan regenen(want het is zo warm, en dan hoef ik een keer niet 10 keer heen en weer met mijn kleine gietertje om de bananenbomen te wateren), toen er een luidruchtig busje in de verte een aankondiging deed over dat er 8 orkanen voorspeld zijn voor dit jaar en dat mensen goed voorbereid moeten zijn als het zo ver is. Een beetje zoals de batterijmobiel in Nederland, zo'n idee. Alleen werd deze aankondiging vergezeld met hele vrolijke, drukke Caribische feestmuziek, wat ik wel wat vreemd vond, want het is opzich geen hele vrolijke aan kondiging. In eerste instantie dachten we dat er diezelfde dag een hevige orkaan zou komen, maar op internet was niks te vinden. Dus op regen hoef ik ook nog even niet te hopen.

Een fijne eerste helft van augustus, ja, het is alweer augustus!