buitenlandse verjaardag

Mijn verjaardag was erg leuk: lekker weer, droog, zonnig, warm. Lekkere worteltaart met twee lagen cream-cheese frosting, zwemmen in de zee, lekkere en leuke verjaardagscadeautjes (bedankt ook voor de felicitaties!!!), zonnebaden, kaarten, een lekkere maaltijd voor ons en voor de honden en in de avond sterren kijken want het was helder! Dus Anthony en ik gingen ’s avonds naar Roger’s huis boven op de heuvel. We hadden alles klaargezet en we gingen zitten, helemaal in het donker. We begonnen net een gesprek over hoe amazing de sterren zijn, toen Anthony aan iets vroeg ‘what the fuck hij op zijn gezicht gaat zitten’. Dat snapte ik in eerste instantie niet, want hij was me in diezelfde zin nog dingen aan het uitleggen over lichtjaren en sterontploffingen en kleine zonnen, en die zaten niet op zijn gezicht. Maar snel daarna snapte ik dat hij het tegen een vleermuis had, hij voelde namelijk ‘zijn kleine scherpe nageltjes en van die vleugels om hem heen klemmen’. Daarna hebben we niet echt heel veel sterren meer gekeken, want je gaat er niet heel comfortabel van zitten, moet ik zeggen.

De dag erna werden we eerst wakker in een slagveld van spullen waarvan Biscuit dacht dat het speelgoed was. Daarna hebben we besloten om het stukje naast het huis om te toveren in een tuin de komende periode. Waslijnen (lees:internetkabels die de vorige bewoner overhad en vond dat hij dat wel als waslijn kon gebruiken), onkruid helemaal weghalen, een vuurpit maken (Baxter zag het als hondenmand), alles wat er niet thuis hoorde weghalen. In het kampvuur hebben we al een breadfruit geroosterd. De tuin maken was een zwaar maar belonend werkje. De gemuteerde insecten die er leefde vonden het wat minder, maar die verhuizen maar een paar meter hoor. Grote mieren, enorme wandelende takken, dikke kevers die Biscuit als lopende koekjes beschouwde, hagedissen die ik hier nog niet eerder had gezien en een veel te grote centipede, die uiteraard precies tevoorschijn kwam toen Anthony even weg was waardoor ik hem in drie stukken moest hakken. Dit hielp trouwens niet heel goed, want het ding blééf lopen. Anthony heeft hem uiteindelijk in een onbekend aantal stukken verdeeld en met het kapmes over de tuin verspreid. Als die beesten bijten, schijnt het nogal pijn te doen. Vandaar die gruwelijke acties. Maar goed, nu nog een parasol, tafel en stoelen en dan hebben we een tuin. Ook hebben we van de buren dit keer een ananasbovenkant gekregen. Daaruit kan je een nieuwe ananasplant/boom laten groeien. Die gaat een stuk beter dat de kapotgebeten yam-bloem.

Anthony had gebeld over de residency aanvraag, waar we na ruim anderhalve maand nog steeds niets van gehoord hadden. De vrouw kon de aanvraag gelukkig gewoon vinden, alleen moet hij nog langs de PM’s cabinet (of weet ik veel waar precies), en die hebben al een hele tijd geen bijeenkomst gehad, dus het lag nog steeds op de stapel. Gelukkig in ieder geval niks kwijt, je weet het maar nooit hier. Het enige wat we nu hoeven te doen is afwachten (dus lekker niks eigenlijk). De auto is trouwens ook helemaal kapot, de band is lek en hij start niet meer. Dus we hebben er nog steeds niet in gereden. Helaas kunnen we daardoor niet helemaal precies doen wat we willen (leuke dingen bezoeken, naar de bios, uiteten (iedereen raadt af om hier ’s avonds in het donker over straat te lopen, vandaar), zware boodschappen (zoals tuinaarde, gas, veel melk inslaan enz), verjaardagsgeld opmaken, samples van taarten brengen) dus daarom zijn we ons nu zo aan het richten op het onderhoud van het land. Is ook leuk, overigens.

Baxter loopt de laatste tijd de hele tijd weg. Het begon met piepen, toen verdwijnen, en daarna ’s ochtends verwilderd, dorstig en verwond terugkeren. De avond erop gebeurde hetzelfde. Hij heeft nu weer een hele hap uit zijn voetkussentje. Waarschijnlijk zijn er dus loopse honden. Ook al zouden we echt heel graag baby Baxter’s willen, we willen niet dat hij op een dag niet meer terugkomt omdat hij helemaal verwond is. Dus nu moeten we hem ’s avonds vastzetten zodat hij weer een beetje kan genezen en kan afkoelen. Ik heb wel nog nooit zo’n badass hond gezien.

Aanstaande dinsdag is de zoon van een vriend jarig, en zij hebben weer om een verjaardagstaart gevraagd. Dus weer een bestelling! Dit keer een chocoladetaart met chocolade botercrème. We zijn trouwens nog steeds druk bezig met de site en de baksels ervoor aan het maken. Als iemand het leuk vindt om de site al te bekijken, dan is hier de link: http://bakerybay.webs.com . Het is trouwens best interessant om te zien hoe duur taarten hier zijn. Echt een saaie punt van een 24 cm cake, verdeeld in zo’n 16-20 stukken, verpakt in cellofaan, verkopen ze hier voor €2,30, en er staat niet eens op wat voor cake het is. Verder hele, veel te vette fabriekstaarten van 26 cm voor ongeveer €16,80.

Gisteren heb ik zelf een curry gemaakt (met de geroosterde Bread Fruit van het vuur) en Anthony naanbrood! We hadden ook mango’s en bananen gehaald en toen hadden we 6 mango’s gratis gekregen (ik weet niet of het was omdat het holiday is en de fruitboer ze toch anders niet kwijt kon, of omdat het was dat ik had gezegd dat we volgende keer brownies voor ze mee zouden nemen). Dus hebben we ook mango’s door de curry gedaan. En het was erg smakelijk.

Sinds eind juni is de bananenboom hier trouwens gaan bloeien. Ik probeer elke dag een foto te maken om het ding te kunnen zien groeien. Aan het einde zal ik er een collage van maken, onder het genot van een plakje bananencake.

Een hele fijne zondag nog!