paying the bills

De zwarte hond die Baxter en Biscuit heeft aangevallen is inmiddels verhuist naar een beter baasje. Dus we hebben al iets bereikt.We hebben afgelopen tijd veel gesnoeid en dode bomen omgehakt. Wat begon met een snoeischaar, zich vervolgde met een zaag en een kapmes, eindigde uiteindelijk met een heuse kettingzaag. Zo zijn we een beetje van onze frustraties afgekomen en het is bovendien best leuk werk vinden we allebei. Af en toe moesten we wel een beetje uitkijken, voor bomen met doorns alsof er een spijker omgekeerd in de boom is geslagen, of voor stammen die zo verstrengeld zaten in andere bomen, dat als je ze eraf haalde ze in de andere boom bleven hangen en we ze er dus op de één of andere manier uit moesten zien te slaan. Maar het is allemaal goed gegaan.
Ook hebben we een groot stuk voor ons huisje gekortwiekt, waardoor:
a) de kabels weer in een veilige positie zijn gebracht (geen takken die met hun volle gewicht op de kabels leunen e.d.!).
b) er iets van 6 bananenbomen tevoorschijn zijn gekomen.
c) er nu een heerlijk briesje is hier.
d) het gras weer groen kan groeien door meer zonlicht.
e) we een nieuwe hobby hebben geloof ik.
De vijver die Roger heeft gemaakt zit nu helemaal vol met visjes en kikkervisjes, en waterpest. Dat laatste moeten we er regelmatig uitscheppen om de levende wezens in het vijvertje van de verstikkingsdood te redden. En zo kwamen we op het idee om de waterpest te gebruiken als een soort compost voor in de tuin. Wasmanden vol met waterpest halen we uit die vijver! We hebben ook een winkel gevonden waar we aarde kunnen kopen, dus binnenkort gaan we daar heel veel inslaan om lekker verder te kunnen tuinieren. Inmiddels is de munt ontkiemd en heb ik de meloenen overgeplant. 1 Pot peterselie was op een dag opeens dood aan het gaan, wat ik niet snapte, omdat de andere pot peterselie het nog prima deed. Het werd me ineens allemaal duidelijk toen ik zag dat Baxter de pot als opstapje gebruikte om van de veranda af te springen.
Laatst kregen we een bezoekje van Wong gewapend met zijn camera die Anthony in een fotoshoot heeft meegesleurd. Anthony en een fotoshoot. O dear.
Afgelopen zaterdag heeft Anthony bij zijn oom een hek met prikkeldraad gemaakt. De vervelende buren van zijn oom zijn te lui om netjes om te lopen, dus gaan ze de hele tijd door zijn tuintje heen. Als het goed is, is dat nu voorbij.
Gisteren zijn we naar de stad geweest om alle rekeningen te betalen. Je moet dan naar het gebouw van de elektriciteit, water of het internet gaan, daar laat je een soort klantnummer zien en dan betaal je voor ongeveer een maand. Als je wilt kan je ook vooruitbetalen zodat je credit hebt en niet elke maand langs hoeft te gaan. Voor een maand internet, stroom en water zijn we uiteindelijk nog geen €60,- bij elkaar kwijt.
Bij het waterbedrijf kwamen we een boer tegen die een fanatiek fan was van God en Jezus. Eerst ging hij enthousiast met mij praten over onze afkomst, dat we moesten trouwen en dat hij een boer was wat ons gespreksonderwerp in plantjes veranderde. Toen hij aan de beurt was, wenste hij ons het allerbeste en hoorde we hem aankondigen aan de vrouw die hem ging helpen ‘I’m here for Jesus’ (zou hij misschien zijn waterrekeningen gaan betalen?). Op onze terugweg hebben we de bioscoop van het eiland gevonden. Ze draaien twee films, 8 keer per week. Dat was boven mijn verwachtingen. Ook zijn we een winkel tegengekomen waar we kartonnen taartdozen kunnen kopen. Daar zijn we echt superblij mee want we hadden niet echt goed verpakkingsmateriaal voor taarten tot nu toe. We hebben aardappelroti gelunched bij een vegetarische lunchroom, en het was echt superlekker. Ik had echt een hele droge, zetmelerige lunch verwacht, maar daar smaakte het totaal niet naar. Het was heel lekker gekruid! Bovendien voel ik me een echte huisvrouw omdat ik veel te blij ben met de aanschaf van een simpel afdruiprek voor de vaat.
Meestal als we hier uit het hek gaan worden we gevolgd door de honden. Dat is best gevaarlijk want Baxter heeft tegenwoordig de gewoonte om de auto te volgen waar je in instapt, via de weg. We proberen het ze dus af te leren, en gisteren bleek dat dat gelukt was. Heel netjes bleven ze staan bij het huisje na een duidelijke ‘stay’. En omdat we zo trots op ze waren hebben we in de stad een klein botje en een speeltje voor ze gekocht.
De honden hebben veel last van teken hier, en de teken zuigen zich de laatste tijd vol totdat ze zo groot zijn als een vingernagel. Dus het was weer tijd voor een anti-vlooien en -tekenmiddel. Anthony waarschuwde nog voor de regen, maar we hadden allebei zoiets van, die honden gaan nooit in de regen want ze haten het. En bovendien was het al een tijdje regenloos. Maar precies na het aanbrengen van het pipetje, kwam er een enorme lading regen uit de lucht vallen en vonden de honden het nodig om precies op dat moment ineens buiten te gaan spelen waardoor het anti-vlooien en –tekenmiddel lekker van hun lichaam af kon spoelen. Gelukkig is dat spul niet zo duur…