het begin van een moestuin

Terwijl de yoghurt aan het fermenteren is, stort ik mijzelf op een andere hobby: tuinieren. Achter ons huisje is een soort van perkje, bedolven onder van alles en nog wat. Mijn doel is vandaag om dat weer zichtbaar te maken, en bruikbaar voor tuinieren.
Tuinieren zoals ik deed in Ierland was toch een stuk anders: Uiteraard is het klimaat anders. Maar als je hier een blaadje of steen onnatuurlijk ziet bewegen moet je toch net wat meer op je hoede zijn. In plaats van een worm of een onschuldig kevertje zouden het ook kleine schorpioenen en ‘centipedes’ kunnen zijn, beesten waar je geen verwondingen aan wilt overhouden. Ook de mieren lijken hier een stuk sterkere kaken te hebben dan in Europa. Een mier zo klein als een vlo voel je als een breed, scherp pincet knijpen. En verder wil je gewoon niet, dat al wat hier krioelt in de aarde je aanraakt. Maar goed. Ik ging dus tuinieren. Bewapend met kerstsokken, dichte geox schoenen en een schoffel begon ik dat te doen. Lagen van afwisselend bladeren, takken en menselijk vuil moest ik verwijderen. Op een gegeven moment werd het een beetje teleurstellend hoe erg de vorige bewoner hier zijn eigen tuin heeft bevuild. Stukken snoeren, bierflesjes, stalen draden, glas(misschien van bierflesjes die ik per ongeluk kapot heb geschoffeld, maar toch!), plastic dopjes en oude pakjes drinken. Op een gegeven moment vond ik zelfs een halve zool! (een letterlijke, van een schoen). Het was op dit moment dat ik het stiekem toch weer leuk begon te vinden, omdat me het een beetje het gevoel gaf een archeoloog te zijn. 'Zou dit een onderdeel zijn van een stuk gereedschap dat Roger kwijt was, wie zou dit pakje drinken hebben opgedronken, hou lang zou deze steen er al niet liggen?'. Op een gegeven moment vond ik ook iets dat op heel oud haar leek, gelukkig vond ik niks anders dat op een stoffelijk overschot duidde, al was het best mogelijk geweest in deze rommel. Na een tijd opruimen kwam de aarde eindelijk tevoorschijn. Op een gegeven moment kwam Wayne me helpen door de andere helft op te vullen met mijn plantafval, stenen opzij te rollen en alles op te harken en te vegen. Dat was wel heel relaxed. Daarna ging ik verder met alles gelijk maken door onder andere met een pikhouweel als een vrouwelijke Rammstein de klei uit te hakken en daarna met een hark de aarde te verspreiden. Het is al best netjes aan het worden. Als ik wat zwarte aarde heb gehaald kunnen de eerste plantjes erin.

Itrouwes, ik heb net geleerd van iemand hier dat als je bananen oogst bij volle maan, ze veel steviger zijn dan als je dat doet als de maan kleiner is. Dan zijn ze zachter, en dus beter te eten. Ik vond dat best interessant eigenlijk.

De yoghurt (in ieder geval die met de halfvolle melk)is heel goed gegaan!Het smaakt lekker en het is een hele goede, Hollandse yoghurt substantie. Nu hoeven we ons nooit meer zorgen te maken of we yoghurt in huis hebben of niet!

Ook de oven staat op zijn plek. Het kastje waarin hij staat moet nog wel afgewerkt worden, maar hij is al te gebruiken. Dat hebben we dan ook gelijk gedaan nadat hij klaar was. We hebben cupcakes en vanille cake gebakken. Ze waren onvoorstelbaar snel klaar en heel mooi goudbruin. Nergens hier zijn taarten, cakes en koekjes goudbruin, omdat iedereen een gasoven gebruikt. Dus dat is een zeer mooi pluspunt. Dat ze zo'n mooie kleur hebben is echter niet meer te zien, want de cupcakes hebben we beklad met naar aardbei smakende buttercream (wat resulteert in de smaak van aardbeienijs), en de vanillecake is in het midden besmeerd met jam en aan de bovenkant zit een lekker dikke laag chocoladeglazuur.

Oja, én, we hebben internet. Uitermate snel(binnen twee dagen), want we hadden het donderdag aangevraagd én we zitten in de Cariben. Maar volgens mij is het zelfs in Nederlandse termen snel.
Natuurlijk moet je wat voor je internet overhebben. Dus heb ik gedurende de hele installatie, waarbij de internetmonteur in palen klom enzo, met de honden aangelijnd achter het huisje gezeten. Want als hier vreemde mensen komen veranderen de honden in hongerige wilde alfa wolven. Maar omdat we echt heel graag internet wilden, konden we beter geen enkel risico nemen. Het leuke is dat Baxter en Biscuit nog wel superlief blijven tegen ons. En als je ze dan zo aangelijnd hebt terwijl ze jou verdedigen voel je je bijna Michonne van the Walking Dead met haar twee aangelijnde zombies. Maar goed, nu hebben we dus internet. Yahoo!...

Vanavond hebben we geloof ik een soort feestje omdat Roger bijna weggaat. Dus wij gaan ons maar eens klaar maken! Tot snel!