staarten van verhalen en een nieuwe supermarkt
09 Oktober 2013 | St. Vincent, Saint Vincent
Het heeft de laatste weken erg veel geregend. Dat het zoveel geregend heeft komt omdat we in een 'tropical wave' zaten. Dat zijn golven vanuit Afrika die eventueel zouden kunnen transformeren in een tropische storm. We waren ook omringd door tropische stormen. Dit is eigenlijk de eerste keer in dit jaar dat we een klein beetje merken van het orkaanseizoen. Daar hebben we erg geluk mee, want het had allemaal veel erger gekund. Het orkaanseizoen duurt overigens nog tot november, dus er kan nog van alles gebeuren. Voor nu betekende het veel regen, veel bewolking, veel wind en veel onweer. Er zijn landslides geweest, het vliegveld was afgesloten wegens overstromingen en hier op het land zitten allemaal vreemde plekken alsof er iemand door het riet heeft gelopen, maar dat zijn blikseminslagen.
De planten zijn erg blij met al die regen, zolang ze niet geraakt worden door de bliksem. Ze doen het erg goed, en we hebben zowaar onze eerste rijpe banaan geplukt van de bananenboom. (Iedereen hier dacht altijd dat het bakbananen waren, omdat ze hier niet geduldig genoeg zijn om te wachten tot een vrucht rijp is, maar het is gewoon een lekkere dessertbanaan zoals we in NL gewend zijn.) Een stukje verder op het land was een bananenboom omgevallen. Deze had een hele grote tros bakbananen, die we maar aan de buren hebben gegeven.
Maar nu moet ik verder met Baxter's castratie verhaal:
Na de castratie van Baxter leek het allemaal steeds wat beter te gaan, tot zaterdag 28 september. De wond ging erg zwellen, en rond 3 uur 's middags was het zo erg gezwollen dat er bloederig vocht uit de wond kwam. Natuurlijk had de buurman op dat moment net onze auto geleend, en ging de dierenarts op zaterdag precies om 3 uur dicht. We hebben tot een aantal keer toe contact gehad met de dierenarts, waarna hij besloot toch maar op ons te wachten. Gelukkig kwam de buurman toen net terug met de auto. We zijn gelijk naar de dierenarts geraced. Het was erg druk op de straat, want blijkbaar begint het nachtleven hier al om 3 uur 's middags... Maar gelukkig waren we er behoorlijk snel. De dierenarts constateerde dat het geen ontsteking was omdat er geen pus was, maar dat hij waarschijnlijk ergens tegen aan was gestoten of dat het geïrriteerd was geraakt doordat hij er aan had gezeten. Hij kreeg pijnstillers en ontstekingsremmers en toen zijn we weer naar huis gehobbeld.
Thuis hebben we een 24/7 wacht op Baxter Kwispel Casson gezet, zodat hij echt niet meer aan zijn wond kon zitten o.i.d. . Dat hield in: een week lang alleen maar vast zitten onder ons toezicht, inclusief de eerste twee nachten. Ant en ik hebben elkaar afgelost, wat voor hem kennis vergaren op internet en enorm vreemde tekeningen tekenen betekende en voor mij twee mooie zonsopgangen en een hele tray flapjacks (energievoer) opeten. Toen de nachtelijke surveillance niet meer zo nodig leek te zijn, werd het Baxter midden in de nacht uitlaten terwijl we amper overeind konden blijven van duizeligheid.
De moeheid zorgde ervoor dat ik mijn pink voor driekwart heb gescalpeerd aan een kapotte tegel in de keuken tijdens de vaat (geminderde oplettendheid). Gelukkig is het al bijna genezen en kan ik trots vertellen dat ik de weddenschap 'óf het stuk huid er helemaal af zou gaan en er nieuwe huid zou komen óf dat het weer dicht zou groeien' heb gewonnen. Ook bleef ik, terwijl ik aan het rennen was, hangen aan een tak met allemaal doorns. Iets dat ik net twee seconden later door had dan normaal (geminderde oplettendheid): allemaal heerlijke krassen. Wijze les: niet of weinig slapen is erg slecht en gevaarlijk.
Omdat we Baxter ook uit moesten laten in plaats van dat hij zichzelf uitliet, moesten we menig uitwerpsel uit ons mooie grasveldje verwijderen. Hier zijn geen prachtig mooie adoptiebakken met zakken waarmee je zo'n ding op kan rapen en waarin je hem vervolgens kwijt kan. Nee, hier pak je een schep, til je het ding op en zwaai je hem de heuvel af. Alleen ging dat de eerste keer niet helemaal goed en met een luidruchtige kwak schoot de bruine substantie tegen ons zelfgemaakte hek aan. Gelukkig zaten we in een tropische golf die veel regen bracht...
Na een week vol zorg en zorgen mocht Baxter dan eindelijk weer los. Hij is al een heel stuk rustiger en braver. En de wond is heel hard bezig met genezen. Eind goed, al goed.
Dit alles zou een stuk makkelijker zijn gegaan als onze geweldige buren hun huis hadden verlaten wanneer ze zeiden dat ze dat zouden doen. Uiteraard is dat niet wat er gebeurde.
Ze zouden zaterdag verhuizen, dus zaten ze vrijdag tot en met zondag met allemaal vrienden de hele dag een beetje niks te doen en te eten.
Ze zouden zaterdag verhuizen omdat ze ergens gratis in een huis konden wonen, zodat ze konden sparen voor als er iets met hun baby zou gebeuren. (Natuurlijk begin je pas met sparen als het kind er is, i.p.v. van te voren). Ze hadden dus geen geld. Daarom waren ze van vrijdag tot en met zondag elke keer afhaal-eten aan het halen en gaven ze de porties die ze niet op konden aan de honden...
Elke dag weer hetzelfde excuus in de avond: jaaa, de truck (voor vier dingen) kan niet rijden, dus moeten we onze spullen in het huis laten staan. Uiteindelijk na een hoop gekreun, geleun, gesteun en gedreun zijn de buren en hun spullen dan dinsdagavond officieel weg. Eindelijk, rust.
De tros bakbananen die we ze hadden gegeven hebben ze uit een soort schande maar laten liggen. Waardoor ons niks anders restte dan ze zelf maar op te peuzelen (nouja, er aan te beginnen). We maken er patat van! Ze zijn een stuk steviger dan een gewone banaan en rauw zijn ze niet te eten. Hoe langer je wacht, hoe zoeter ze toch worden, want dat komt omdat bananen vol zitten met zetmeel en naarmate ze ouder worden zetten ze dit om in suiker, waardoor de banaan smakelijk zoeter wordt dan...… Jajaja, we snappen het.
Als je de bakbanaan (plaintain) schilt, komt er een soort natuurlijke latex uit de schil wat ontzettend erg kleeft. En de schil opzich laat helemaal niet makkelijk los, dus meestal pel je de banaan mee met de schil. Het is dus wel een beetje een klus om de Plaintain patat te maken, maar het is heel lekker en veel sneller gaar dan aardappels/aar dappelen/aard appelen/piepers.
Maar goed, opeens hebben Ant en ik dus twee huisjes. Heel relaxed. Los van de sporen van de vorige knullige bewoners; viezigheid, een gloeilamp aan het plafond boven de douchekop en een geul in de grond van de deur omdat een kind aan de deur hangend heen en weer ging zwaaien. Afijn, van het extra huis willen we een soort mini-bioscoop maken. Met zelfgemaakte filmposters, een snackkoelkast en het scherm en de speakers op een vaste plek. Verder hebben we nu allebei een eigen bureau op een eigen veranda. Wat een luxe. Het lijkt wel alsof ik 'The Sims' heel goed aan het spelen ben.
Nu wil ik jullie graag even op de hoogte brengen van wat hier gaande is; voorpaginanieuws (en tegelijkertijd kunnen jullie genieten van het Engelse dialect dat ze hier spreken):
'There is a case where a student disrespect a teacher, a teacher wrote in a student book and say her work is untidy...the student then reply in writing and say it untidy like ur private part way nah wash for days....so dem suspended her .....the school den transfer her to Emmanuel school ....but her mom higher a lawyer and d court order dat she go bk to d school until further notice.....so d teachers nah teach for couple weeks now.....so the protesting is surrounding dat.....not to sure if is becuz d student still in school..or becuz d teachers not teaching....dats wat I kno... ' – gequote van iemand.
Misschien kan je het niet helemaal volgen. Wees blij...
Toen we laatst in de stad waren, hebben we een nieuwe supermarkt ontdekt, eentje die een beetje op Aldi en Lidl lijkt. En er staan zowaar een aantal andere producten in de winkel! De (betaalbare!!)appelflap is er één van, maar ook betaalbare chocoladepasta(€3,- i.p.v. €5,50, okée die laatste is dan wel echte nutella, maar toch...) is een product dat ik niet mag vergeten te noemen. En Amerikaans snoep, tacoschelpen!, betaalbaar frisdrank ( ipv €3,- is het €1,50 voor een fles cola)en sinaasappels. Wow, dat is toch wel iets dat het leven extra mooi maakt. En het is allemaal natuurlijk extra geinig als de klant voor je zijn geld terug krijgt van de cassière en dan zijn hand wegtrekt, zonder reden. Wat een leuk volk is het toch...
Dat was het weer voor vandaag, vanuit de Rainy Caribbean, de groeten van mij, en denk aan je houding ! (Rechtop!)
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley